Świadectwo kwalifikacji

Świadectwo kwalifikacji należy rozumieć jako dowó, że przedsiębiorca posiada wszelką wiedzę techniczną i handlowo-prawną, umiejętności i doświadczenie pozwalające mu na samodzielne prowadzenie działalności reglamentowanej.

Oprócz wymagań osobistych przy zgłaszaniu działalności gospodarczej lub powołaniu na profesjonalnego przedstawiciela należy przedstawić kwalifikacje jako warunek szczególny.

Świadectwo kwalifikacji warunkiem uzyskania pozwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej

• Działalność reglamentowana: W przypadku tych rodzajów działalności przy zgłaszaniu działalności należy przedłożyć wymagane świadectwo kwalifikacji.
• Swobodna działalność: W tym przypadku nie jest wymagane świadectwo kwalifikacji.
• Działalność gospodarcza prowadzona w formie przedsiębiorstwa przemysłowego: Z wyjątkiem niektórych zawodów (np. mistrz budowlany, handel bronią) nie jest wymagane świadectwo kwalifikacji.

Kto musi dostarczyć świadectwo kwalifikacji?

W przypadku firmy jednoosobowej świadectwo kwalifikacji musi złożyć jej właściciel lub musi powołać profesjonalnego przedstawiciela. Spółki (jawna, komandytowa, z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjna) muszą powołać pofesjonalnego przedstawiciela, który złoży świadectwo kwalifikacji w zastępstwie spółki.

Tryb wydawania świadectwa kwalifikacji

Następujące zaświadczenia mogą być uznane za dokumenty uzupełniające:

• świadectwo pozytywnie zdanego egzaminu mistrzowskiego lub innego egzaminu kwalifikującego,
• świadectwo zdania z wynikiem pozytywnym egzaminu z przedsiębiorczości,
• świadectwo ukończenia studiów wyższych,
• świadectwo ukończenia wyższej szkoły zawodowej, szkoły lub kursu,
• świadectwo zdania z wynikiem pozytywnym egzaminu nauczycielskiego,
• zaświadczenie o działalności zawodowej,
• zaświadczenie o pracy na stanowisku kierowniczym, w charakterze kierownika przedsiębiorstwa lub osoby pracującej na własny rachunek.

Federalny Minister Pracy i Spraw Gospodarczych określa w drodze rozporządzenia dla każdej branży, które konkretne dokumenty - pojedynczo lub w połączeniu ze sobą - stanowią wymogi wejścia do branży regulowanej.

Wskazówka: Szczególne regulacje dotyczą osób, które ukończyły kształcenie zawodowe lub praktykę zawodową w jednym z państw członkowskich UE/EOG.

Warunki przystąpienia do egzaminów mistrzowskich lub czeladniczych i egzaminu kwalifikacyjnego

Przystąpienie do egzaminów mistrzowskich/czeladniczych lub egzaminu kwalifikacyjnego nie wiąże się - poza wymogiem pełnoletnosci - z żadnymi wymogami. To samo dotyczy egzaminu przedsiębiorcy.

Uwaga: Jedynie osoba, która zdała z wynikiem pozytywnym egzamin mistrzowski lub czeladniczy, może nazywać się „mistrzem” lub „zakładem mistrzowski” itp.

Osoby te mają również prawo do używania przed swoim nazwiskiem tytułu „mistrza” w formie skróconej („mist.”)  lub pełnej oraz do żądania umieszczania jej w dokumentach urzędowych na równi z tytułem naukowym. W przypadku innego rodzaju uzyskania prawa do wykonywania zawodu, rzemiosła (np. wyższa szkoła techniczna i praktyka zawodowa) używanie tych oznaczeń jest niedozwolone. Osoby, które pomyślnie zdały egzamin kwalifikacyjny, mogą przed swoim tytułem zawodowym stosować zwrot „z certyfikatem państwowym” .
Przedsiębiorstwa, których właściciel lub dyrektor zgodnie z prawem handlowym zdał egzamin mistrzowski lub państwowy egzamin kwalifikacyjny, mogą w nazwie i oznaczeniu swojej siedziby używać certyfikatu jakości „przedsiębiorstwo mistrzowskie”, „zakład mistrza rzemiosła” lub „z certyfikatem państwowym”.

Świadectwa zagraniczne

Zagraniczne świadectwa egzaminacyjne dotyczące kwalifikacji do wykonywania zawodu odpowiadającego zawodowi regulowanemu są uznawane za równoważne z austriackimi świadectwami egzaminacyjnymi, jeżeli jest to przewidziane w traktatach międzynarodowych (np. uznawanie niektórych niemieckich egzaminów mistrzowskich) lub w rozporządzeniu Federalnego Ministra Pracy i Gospodarki.

Federalny Minister Pracy i Gospodarki ustala indywidualnie, czy umiejętności i wiedza wymagane do wykonywania zawodu regulowanego zostały nabyte na podstawie świadectw zagranicznych uniwersytetów, szkół lub zagranicznych kursów szkoleniowych.

Zagraniczne świadectwa pracy należy zasadniczo uznać, jeśli potwierdzają one kwalifikacje do wykonywania jednego ze specjalistycznych zawodów możliwych do postawienia na równi z krajowym. Urząd ds. dzialalności gospodarczej może ewentualnie zażądać zaświadczenia o istnieniu wystawiającego.

Stwierdzenie indywidualnych kwalifikacji w przypadku nieprzedłożenia formalnego świadectwa kwalifikacji

Jeżeli przedłożenie świadectwa kwalifikacji zgodnie z przedstawionymi powyżej zasadami nie jest możliwe, istnieje możliwość indywidualnego ustalenia kwalifikacji. Urzędowi ds. działalności gospodarczej (= regionalna władza administracyjna, w Wiedniu: Magistratsabteilung 63) należy wykazać posiadanie wymaganej do wykonywania konkretnej działalności wiedzy, umiejętności i doświadczenia, przedstawiając odpowiednie dokumenty.

Uwaga: W przypadku niektórych prac kierownika budowy i budownictwa drewnianego (planowanie, obliczenia i kierowanie budowami naziemnymi i podziemnymi oraz budowami pokrewnymi) nie ma możliwości udzielenia „indywidualnych kwalifikacji”. Świadectwo kwalifikacji należy w tym przypadku przedłożyć w sposób przewidziany w rozporządzeniu w sprawie kwalifikacji zawodowych.

W razie potrzeby urząd może ograniczyć obowiązek indywidualnych kwalifikacji do jednej z części danego zawodu lub uzależnić je od ukończenia stażu adaptacyjnego lub testu kwalifikacyjnego.

Uwaga: W przypadku kwalifikacji indywidualnych nie wolno używać tytułów „mistrz” ani „zakład mistrzowski”.

Wyznaczenie profesjonalnego przedstawiciela handlowego na mocy prawa handlowego w przypadku braku świadectwa kwalifikacji

Jeżeli osoba fizyczna nie przedłoży świadectwa kwalifikacji także w formie kwalifikacji indywidualnych, działalność reglamentowana (z wyjątkiem zawodu kominiarza i agenta ubezpieczeniowego) będzie mogła zostać zgłoszona, jeśli zostanie powołany stosowny profesjonalny przedstawiciel. Profesjonalny przedstawiciel musi być pracownikiem zatrudnionym w firmie na co najmniej jedną dugą tygodniowego czasu pracy i musi posiadać obowiązkowe ubezpieczenie społeczne. 

Stand: 01.12.2022